سفیر الحب

می نالم   از   دردِ   تنم ، این  دل  کباب  می شود

از  آتشِ    قهرِ    دلت ، بی نم   مذاب    می شود

خسته   شدم   از   بندگی  ،  از   ذلّت  و   از زندگی

در خلوتِ شب چشمِ من ، اشکش   عذاب  می شود

تو    رفتی   و   با   رفتنت ، ویرانه    کردی   آرزوم

پل هایِ   عشقت  کنده   شد ، خانه خراب می شود

من  ماندم  و  حسِ  لبت ، در   ساحلِ   دریایِ  غم

هوایِ   دیدار    و   سفر ، بی   تو   سراب   می شود

گفتی    نرو   با   من   بمان  ، منتظرِ    لطفِ   زمان

بهروزم    از   مهر   جهان  ، کی  مستجاب   می شود

گفتم جنون  زد   به   سرت ،  مستانه کردی   باورت

جشنِ عروسِ گل  پرت ، کم  کم   خطاب   می شود

جاسم ثعلبی(حسّانی) 15/10/1399